Is mijn dochter van twee al zindelijk!?

Zindelijkheidstraining vanaf twee jaar, werkt het? Mijn dochter van twee jaar (en bijna vier maanden) is zindelijk. Is het echt zo? Ik durf het niet helemaal hardop te zeggen natuurlijk want dan gaat het vast mis. Maar het lijkt er écht op. Ik ga je vertellen hoe ik het aanpakte want eerlijk gezegd deed ik maar wat. Ik weet helemaal niets over een ‘zindelijkheidstraining vanaf twee jaar’. En blijkbaar heeft het gewerkt. Of, ze was er gewoon aan toe. Dat is een betere zin. Kant en klaar verhaal: je hoeft echt geen moeilijke trainingen toe te passen en op de klok te letten. Zindelijkheidstraining vanaf twee jaar? Laten we eerst maar gewoon eens die luier uit doen.

Hoe we begonnen aan de zindelijkheidstraining

Nouja, zoals ik al zei, ik weet niet of dit een zindelijkheidstraining is. Ik geloof niet zo in zindelijkheidstraining vanaf welke leeftijd dan ook. We hebben niets opgezocht van te voren, ik heb geen advies gevraagd. Wél ben ik enorm geïnspireerd geraakt toen ik zag dat andere moeders er mee begonnen. Geslaagde of niet geslaagde poging maakte me niet eens uit. Ik wou mijn kind ook uit de luiers! Tenminste, zolang dit voor haar net zo positief zou zijn als voor mij. Uiteindelijk volg ik haar nog steeds, dus het mag best iets moeite kosten maar het moet geen struggle zijn. Ik geloof niet dat dat zin heeft. Ik vertel je hoe het bij ons verliep.

Benodigdheden: onderbroekjes (van h&m en Dilling) en een wasbare luier (die we niet gebruikt hebben…)

‘Zindelijkheidstraining vanaf twee jaar’: hoe wij het deden

Stap 1: de luier uit

Op een maandagmorgen begon ik met de eerste stap. Het potje in de kamer (die had ze al wel eens gezien en er twee keer op geplast maar daar heb ik verder toen niets mee gedaan) en de luier uit. Geen onderbroek of broek aan, gewoon in haar blootje. Een beetje fris was het wel dus de verwarming een graadje hoger en de deuren goed dicht. Warme hoge sokken aan en gewoon lekker laten spelen. Het potje hebben we samen goed bekeken en ik vroeg ellendig vaak of ze ook even op het potje moest plassen. Heel vaak was het antwoord: ‘Nee!’. Oke.. Duidelijk. ‘Maar snapt ze dan wel dat ze op het potje moet?’ ik bleef er als een havik naast staan.

Stap 2: op de pot gezet

Of dit een goed idee was weet ik niet helemaal. Ik dacht ‘ze zal nu toch wel een keertje moeten plassen’. Dat was dus niet zo. Dus toen ik haar op het potje zetten werd ze ontzettend boos en verdrietig van mijn actie. Achteraf dus een beetje suf maarja, ik wist ook niet hoe het werkte. Zo dus niet. Bij veel mensen werkt het namelijk wel zo: even op het potje zetten en daar een leuke ontspannende activiteit van maken. Samen een boekje lezen bijvoorbeeld. Maar Fiep was echt heel duidelijk, ze hoefde niet te plassen dus ze wou er direct weer af.

Stap 3: handjes vasthouden

Daar kwam ineens het moment. ‘Plassen mama!’. Ik sprint naar het potje, zet haar erop en wacht. Ik móest haar handjes vasthouden. Alsof we samen op het potje gingen. Eerst begon ze te huilen, alsof ze het ineens net iets te spannend vond. Ze wou er weer af. Met in mijn hoofd dat ‘dwingen’ niet zou helpen heb ik haar er dus weer af laten gaan. Dit ging in een paar minuten drie keer hetzelfde. Elke keer huilen dat ze toch niet hoefde. En tada, daar kwam het plasje. Ze wist gewoon níet hoe ze moest loslaten. Daar zaten we: hand in hand. Juichend om het plasje. Zindelijksheidstraining vanaf twee jaar? In your face: het komt vanzelf!

Stap 4: een (onder)broek aan?

Tot nu toe liep Fiep dus zonder broek door het huis. Maar we hebben het over januari dus heel warm was het niet. Tijd voor een onderbroek en een broek. Maar het gekke was, zodra ze iets ‘aan’ voelde plaste ze in haar broekje. Jammer genoeg kwamen we hierachter toen we bij oma waren. Maar oma heeft ook een wasmachine en ik was voorbereid met een extra set kleding. Toch besloot ik dat haar broek dus nog even uit moest blijven. En ja hoor, dan ging het wel goed.

Schattige wolzijden hemdjes en onderbroekjes in huis

Ongeplande pauze

We zijn nu twee dagen onderweg. Tijdens het slapen kreeg ze nog gewoon een luier om (die ze ook lekker vol afleverde na het slaapje). Ze zou op dag drie naar het kinderdagverblijf gaan en eigenlijk hebben we het er verder ook niet over gehad. Een dagje pauze dus. Daarna weer een dag wel geprobeerd, daarna weer een dagje kinderdagverblijf (niet geprobeerd dus). Zaterdag werd ze ziek. Heel ziek, oorontstekingkoorts-ziek. Die luier dus lekker om gehouden. Even een fast forward naar de vrijdag erna.

Stap 5: De onderbroek aan!

Nu een herhaling van stap 4 maar dan vol goede moed. Vrijdag is eigenlijk een opvangdag voor ons maar Fiep was nog best wat sneu en ziek dus ze bleef thuis. Derko had wel goede hoop dat we weer verder konden met ‘zindelijkheidstraining’ dus dat deed hij. Maar dit keer is hij gewoon gegaan voor de onderbroek-aan techniek en dit ging wonderbaarlijk best heel goed. Er was wel vaak een beginnend ongelukje, dus alsnog veel ondebroekwissels. Maar ze zei dan wel ‘ik moet plassen/poepen’ en dan was het dus gauw handelen en dan kwam het alsnog voor driekwart ‘goed’. Doordat ze zichzelf nat plaste was ze er ook wel direct klaar mee, dus ze was er zelf alert op.

Stap 6: laat die luier uit.

Zaterdag namen we haar voor het eerst die week weer mee op pad, ze was natuurlijk heel ziek geweest dus dat was even nieuw. Ik koos ervoor om haar een luier om te doen. Ik zag het nog niet zitten met een half-beter kind in een voor mij onbekende sporthal vol zwetende voetballers. Fiep zag haar kans schoon en plaste er lekker op los. Toen we thuiskwamen en ik de luier uitdeed gebeurde er direct twee ongelukjes. Een stom idee dus om haar weer die luier aan te doen want ze was het gewoon weer even vergeten. Gelukkig ging het de rest van de avond weer goed.

Stap 7: een middagdutje zonder luier

Daar waar ze een week (of twee) geleden nog elk dutje gebruik maakte van haar luier was ze nu ineens al een paar keer ‘droog’ uit bed gekomen. De luier ging direct af na het slaapje maar was ook gewoon leeg. Na twee van dit soort slaapjes viel me dat ineens op. Ik nam de gok en liet haar zonder luier slapen, overdag. Die dag erna kwam ze zelf uit haar slaap naar beneden om te plassen, toen wist ik dat ze blijkbaar gewoon zelf kon aangeven wanneer ze moest plassen in haar slaap.

Stap 8: een nachtje zonder luier

Ook de nachten bleef ze droog. Al vier nachten op een rij had ze een lege luier in de ochtend. Een plas op de wc na het slapen en that’s it. Ik nam de gok wederom en trok haar een onderbroekje aan. Ze werd ‘s nachts wakker om te plassen en daarmee kan ik nu zeggen: ze is zindelijk!

Ga níet trainen!

Zindelijkheidstraining vanaf twee jaar? Hebben wij haar op een manier beloont zodat ze het snapte? Nee. Hebben we haar gestimuleerd om te plassen terwijl ze er niet klaar voor was? Nee. Hebben we haar overmatig op het potje gezet? Nee. Oftewel, ik heb geen remedie ontdekt. Ik kan je niet vertellen hoe je het moet doen. Ik weet alleen dat Fiep er blijkbaar klaar voor was, maar dat ze het zelf nog niet had bedacht. We zijn gewoon soort van toevallig op het juiste moment gestart met proberen. Ik denk namelijk niet dat je een kind kun trainen om zindelijk te worden. Sterker nog, ik heb gehoord dat dit ook heel erg verkeerd kan aflopen.

Kinderen te vroeg trainen kan heel veel gevolgen hebben voor het niet willen en kunnen loslaten van hun behoeftes, ze kunnen er zelfs inwendige problemen mee krijgen. Een beetje een eng of streng verhaal zo ineens aan het einde van deze ‘grappige-hoe-maak-ik-mijn-kind-zindelijk-blog’. Omdat het belangrijk is om je daar bewust van te zijn. Dus zoek vooral eerst even uit of je kind er klaar voor is.

Waar moet je op letten?

Waar je op kunt letten als je wilt beginnen met zindelijkheidstraining is of je kindje kan aangeven dat hij naar de wc moet. Neem je kind mee naar de wc (alsof je ooit nog alleen ging – ik niet) en laat hen weten wat je daar doet. Maak er geen groot privé geheim van, zo weten ze nog niet waar die wc goed voor is. Leg ze uit wat je kunt doen op het potje. Leg ze uit wat het betekend als je broek nat is: je hebt geplast. Communiceren is uiteindelijk altijd de key.

Probeer het gewoon eens een dagje zonder luier. Merk je dat je kind er totaal geen behoefte aan heeft om z’n plasje op het potje te doen? Laat het lekker zitten en ga trek die (wasbare) luiers weer aan. In de zomer in je nakie is tenslotte een stuk warmer en gezelliger (en handiger als het misgaat – want je bent veel buiten), probeer het dan nog eens.

Je kind moet op een gegeven moment kunnen herkennen dat hij naar de wc moet en daar iets mee doen. Dat is zindelijk zijn (en worden). Niet het feit dat hij zijn poep en plas kan ophouden. Dus dat laatste moet je ook niet willen forceren, daar hebben jullie beiden niets aan.

Belonen?

Een beloning in de vorm van een kado heeft (volgens mij) niet zoveel zin. Je kind moet intrinsiek graag op de wc willen, niet omdat ze dan een fysiek kado krijgen. Natuurlijk is het fijn om geprezen te worden om je plasje als het lukt, maar het moet minstens net zo níet erg zijn als dat plasje niet lukt. Wij hebben er van te voren echt niet zo bij stil gestaan maar ik ben achteraf heel blij dat we het zo relaxed hebben aangepakt. We applaudisseren, geven highfives en knuffelen haar helemaal overhoop van trots. Maar ik moet echt tegen mezelf blijven zeggen dat ze die highfives hoe dan ook verdient. Het moet niet gelijk staan aan een plas op de wc.

Natuurlijk ben ik blij dat ze ervoor koos om niet op de grond te plassen. Maar ze was er dus ook echt gewoon aan toe om dit te leren. We hebben haar niet getraind, ze is niet ineens ‘gelukt’.

En mocht ze nu een ‘terugval’ krijgen dan krab ik me even achter mijn oren want ik dacht echt dat ze er klaar voor was. Maar dan nog is er geen probleem. We hebben nog luiers genoeg en dan kan ik lekker alsnog die wasbare luiers gaan testen die ik zo graag wou uitproberen.

EDIT: twee jaar later ben ik alsnog aan de wasbare luiers begonnen voor mijn tweede dochter Juun. We begonnen met een paar maand en inmiddels ben ik fulltime over. Meer over wasbare luiers lees je in deze blogs:

• Hoe ik begon met wasbare luiers
• De meest gestelde vragen over wasbare luiers: poep, printjes en partners
• De meest gestelde vragen over wasbare luier: partime luieren en hoeveel moeite kost het?

Oefenbroekjes

Dan wil ik jullie nog een laatste tip meegeven. Zindelijkheidstraining vanaf twee jaar? Er komen ongelukjes! Mocht jouw kind er wel helemaal klaar voor zijn en die stap gaan zetten naar onderbroeken: oefenbroekjes zijn the bomb! Precies in die fase dat ze nét te laat zijn of het net te laat herkennen en de eerste druppels al zijn gekomen. Een oefenbroekje houd de broek droog en zo hoef je niet steeds een nieuwe broek aan te trekken. De oefenbroekjes voelen en zien er wel uit als een echte onderbroek dus er is geen verwarring met een luier. Ik heb ze via Bambino Mio en je hebt ze in de meest geniale prints maar ook gewoon in effen wit. Ze kunnen in de was dus ze zijn een stuk duurzamer dan de papieren weggooi-versies die je veelal in de winkels ziet. Én een stuk zachter en schattiger. Een echte onderbroek!

Hey enne, gaat het wel mis? Nog big deal. Stop ze lekker in bad (ja dat was een stiekeme hint naar mijn review over een badje). Geef ze een knuffel en be ready voor nog een paar ongelukjes!

Oefenbroekje Anavy

Vind het zo schattig staan al die kleine hemdjes 🙂