Alles over doorslapen en het gebrek eraan
Slaaptraining zodat je baby of kindje gaat doorslapen. Een onderwerp waarover ik las toen ik moeder werd. En waarover ik een paar weken geleden nog een boel meer leerde. Want was ís slaaptraining precies? Ik dacht dat slaaptraining het ‘laten huilen van je kind’ was. De ene methode extremer dan de andere, maar huilen kwam er in ieder geval aan te pas. En ik kreeg heel duidelijk van mijn instinct mee dat huilen een teken is om je kind aandacht te geven, dus daardoor leek voor mij het woord ‘slaaptraining’ iets naars. Door mijn vraag op Instagram, onder een foto van een gezellig maantje op Fiep kamertje, leerde ik nog zoveel meer. Je hebt allerlei vormen van slaaptraining. Gentle sleep training bijvoorbeeld, waarbij het hele huilen juist word vermeden. En zo zijn er nog meer methodes die niet in huilen geloven.
Mijn ervaring met doorslapen
Nu ik. Wat vind ik? Ik ben moeder van een meisje van 14 maanden. Fiep slaapt heel soms door. Dit is in haar eerste levensjaar denk ik drie keer voorgekomen (en wat is doorslapen dan precies, ik ga voor de definitie: ‘een stuk slaap van zes uur zonder wakker worden’) en sinds een week of twee al wel een stukje vaker. Zelfs wel eens een nacht van 19:30 (bedtijd) tot 07:00 uur of zelfs 08:00 uur. Dat is zaligmakend want ik weet ook echt hoe het is om ‘slecht te slapen’. Maar dit betekent helemaal niet dat ze dat aankomende nacht weer doet. Sterker nog, ik was vannacht nog twee uur met haar in de weer. Ik vind persoonlijk ook niet dat dat moet. Dat als ze een keer doorslaapt dat ze dat dus dan altijd maar moet kunnen. Maar ik snap het wel, die behoefte. Want bij niemand is de slaap heiliger dan bij mij, man wat een slaapmonster ben ik. Dus dat ik hier een blog over schrijf is toch onvermijdelijk. Ik weet alleen niet zo goed wie ik hiermee ga helpen. Ik heb namelijk geen tips (oké stiekem een paar) . Ik heb geen aanpak en ik heb geen voorbeeld. Aan de andere kant: ik heb wél een kind, dat soms slaapt en soms niet. Dus bij deze. Ik deel mijn ervaring.
Wat misschien wel leuk is om te vertellen: ik zette het schrijven van deze blog even op pauze door wat trammelant in ons leven (mijn opa overleed). Maar inmiddels is Fiep 15 maanden en is ze gaan slapen als een trein. Ineens slaapt ze hele nachten, van 19:30 tot 8, 9 of zelfs half 10! Uiteraard toen ik vanavond weer verder wou gaan typen had ze er geen trek in. Ze bleef wakker tot 21:30 uur. Bummer. Maar nog steeds pak ik haar vrij direct op als ze begint te huilen, zeker nu ik zo goed weet dat ze echt vanzelf weer gaat slapen. Ik heb inmiddels ervaring.
Newborn-baby Fiep
Een klein hummeltje, net uit de buik. Ik had bedacht dat ze in een lief klein wiegje naast mijn bed mocht slapen. De kraamzorg had er een lekker kruikje in gelegd en mijn schoonmoeder maakte het mooiste wollen dekentje. Ik legde het frummeltje erin (of deed iemand anders dat?) nadat ze haar eerste uren op mij had gelegen. En we deden onze ogen dicht en sliepen lekker een hele nacht zodat we fris wakker werden en de wereld weer aankonden.
Fail. Doorslapen bestaat niet meer.
Early days
Baby Fiep deed haar kleine kraaloogjes open en zette haar keeltje op standje ‘luid’. MAMA IK WIL NIET IN DIT BEDJE, WAAR BEN JE? Dus ik keek Derko aan. Ja eh, wat moeten we nou? Ze kan toch niet bij ons slapen? Straks valt ze, of raakt ze verstopt in de dekens. Ze is veels te klein. En, belangrijker nog; het mág niet (van wíe niet, en waar zíjn die mensen nu?). Gelukkig had de kraamzorg nog enigszins stiekem iets gezegd als: als ze nou niet gaat slapen kun je haar ook tussen jullie in leggen op een verschoonmatje, als een soort mini bedje in jullie bed. Dus dat hebben we gedaan. In ons bed van 1.40 bij 2 meter lag op een derde van ons matras een klein mini bedje met daarin een heel klein wezentje. Dat alleen rustig werd als ik mijn hand op haar buikje legde, en zo sliepen we (niet) de eerste twee nachten. En dat werden weken. Waarin we altijd begonnen met het wiegje, maar altijd eindigden in ons bed. Je zou kunnen zeggen dat we ‘lui’ waren aangelegd, maar achteraf hebben we de beste keuze ooit gemaakt. Waarom zou je moeilijk doen als het ook makkelijk kan, en waarom niet kiezen voor makkelijk als dat ook nog eens het fijnste is voor je kind (tenminste, ik geloof wel dat een kind graag dichtbij is, Fiep in ieder geval wel graag). Inmiddels ken ik de voordelen van samen slapen en geloof me, die zijn echt super fijn! Het is goed voor de hechting, de borstvoeding en het verkleint de kans op wiegendood.
Samen slapen
Bij een tweede zou ik zeker kiezen voor een co-sleeper, of gewoon voor ‘veilig samen slapen’, dan hoef je helemaal geen bedje meer aan te schaffen. Met een co-sleeper verleng je je bed met een extra bedje, zodat je zelf ook nog gewoon kunt liggen. Kiind Magazine bracht zelfs een gebruiksaanwijzing uit voor het ombouwen van een ledikant naar een co-sleeper, geniaal. Want die kleine krengen zijn duur (wel mooi en lief) en het kan een stuk goedkoper. Daarbij is een ledikant ook lekker groot, het is namelijk niet zo dat een baby die niet meer in de wieg/co-sleeper past ineens wél gaat doorslapen omdat het in het ledikant op zijn eigen kamer moet slapen.
Edit: Inmiddels is Fiep 17 maanden en slaapt ze alsnog bij ons in de co-sleeper. Ik schreef een blog hoe je zelf gemakkelijk je ikealedikant ombouwt tot co-sleeper.
Verdeel de shifts
Derko en ik wisselden de nachtshift. Het voeden deed ik uiteraard maar het ‘uur daarna’ was om en om voor ons beiden. In dat ‘uur erna’ woelde ze namelijk nog heel lang of werd ze om de tien minuten toch nog even wakker omdat ze haar speen kwijt was. Honestly: dat waren de killing momenten. Na een voeding van zo’n goed halfuur ook nog een uur wakker gehouden worden door je (wel mega schattige) baby. Not cool men. Not cool.
Middagdutje
Sommige middagdutjes gingen al wel in haar ledikantje in haar eigen kamer. En dat ging dan vaak prima, behalve dat ze erg kort sliep. Drie kwartier maximaal, maar soms wel 4x op een dag (met geluk). Verder sliep ze veel in de draagdoek, tijdens het studeren bij papa en tijdens wandelingen bij mama.
Inbakeren: succes voor doorslapen?
Inbakeren saved our lifes. En het gebruik van een speen. Maar het helpt niet je kind om een nacht te gaan doorslapen. Door het inbakeren sliep ze rustiger en ook iets langer, en met de speen rekte ik het voeden soms wat. Over dat rekken zijn de meningen verdeeld. In principe geef (en gaf) ik borstvoeding op verzoek, maar wat mij betreft mocht haar verzoek altijd wel iets later. Maar zonder gekheid: Fiep spuugde de speen direct uit als ze dat niet bedoelde dus dan was het ook wel duidelijk en kwam ik in actie.
Inbakeren deden wij met een slaapzakje van Puckababy (de Piep) maar ook gewoon met XL hydrofiele doeken of Swaddles. Let op dat je de beentjes niet mee inbakert. De heupjes moeten vrij kunnen bewegen. Het afbouwen van inbakeren is daarentegen wel ook weer even een gedoetje. Officieel moeten ze afgebouwd zijn voordat ze kunnen omrollen. Dit omdat het gevaarlijk is als je baby ingebakerd op zijn buik terecht komt. Maar ook met dit afbouwen deden wij niet te moeilijk. We probeerden het elke avond weer maar als ze binnen een halfuur nog niet sliep gingen die armen gewoon weer die burrito in. Uiteindelijk hebben we toch echt afgebouwd, en ging ze lekker in een dikke slaapzak.
Vanaf 6 maanden
Toen Fiep wat ouder werd ging ze ook wel eens een deel van de nacht in haar eigen kamertje slapen. Ik merkte dat ik behoefte had aan iets dieper en langer slapen, en niet dat gedraai van mijn baby de hele tijd wou horen. Je bent als mama nogal geprogrammeerd om op elk zuchtje te reageren, en dat was echt niet altijd nodig. Vaak sliep ze gewoon lekker nog een uurtje door nadat ze haar speentje vond, maar lag ik al wakker met m’n shirt naar beneden. Hello world. Wat we deden: Of het begin van de avond in haar eigen kamer en na de avond (vaak rond 23:00 uur) bij ons in de kamer, of na de avondvoeding weer in haar eigen kamer en pas na de nachtvoeding verder slapen bij ons. Precies waar we zin in hadden. Of, als ze ’s ochtends begon te draaien, nog even gauw in haar eigen ledikantje na een vroege ochtend voeding. Kijken en hopen dat ze nog een uurtje zou meepakken. Dit alles is altijd zonder huilen gegaan. Wakker is voeden, heel duidelijk. Ze ging echt vanzelf lange stukken slapen. Maar nee, een hele nacht doorslapen deed ze nooit. Ik had me daar inmiddels ook allang bij neergelegd. Het is écht hartstikke verschrikkelijk normaal als je baby nog niet wilt slapen een hele nacht. Dat is niet erg, het is alleen wel een beetje afzien soms. Wat ik wel erg waardeerde aan deze fase was dat alles kort en snel ging. De voeding duurde maar tien/vijftien minuten, en ze ging daarna vrijwel direct weer slapen.
Overdag waren de dutjes nog steeds kort maar krachtig. Geen touw aan vast te knopen, geen ritme te bekennen.
Vanaf 9 maanden
In de zomer veranderde haar slaapritme ineens volledig. Alhoewel, doorslapen was voor mietjes dus dat gebeurde sowieso niet, maar er waren echt veel minder voedingen. We sliepen langer, nog makkelijker en ik legde haar met gemak in haar eigen kamer. Tijdens de kampeervakanties sliep ze ook prima bij ons in de tent en tussen ons in. Sowieso hebben we daar nooit een probleem van gemaakt. Als ze na een voeding niet meer terug in haar ledikant wil dan mag ze bij ons slapen. Ik ben ook echt te moe en futloos ’s nachts om daar moeilijk over te doen.
Overdag ging ze ineens over naar 1 slaapje, en vaak een wat langer slaapje. 1.5 uur. Maar dit was dan ook direct alles wat ze sliep. Nou goed, die zomer was warm en niemand had tijd om zich daar druk om te maken. Fiep werd vermaakt op de camping en wij hadden ineens een stuk meer vrijheid en ritme in ons leven.
Vanaf 14 maanden
FINALLY. De eerste echte nachten, hele nachten, waren aangebroken. Er is zowaar soms van doorslapen te spreken. En so we’re back at the top. Al met al slaapt ze nu overdag ook nog eens als een trein, een dutje van zo’n 2 a 3 uur. Met uitschieters deze kerstvakantie van 4 uur! Het kind slaapt! En de voedingen zijn bijna voorbij. Misschien nu nog 1x per dag. Dat is soms jammer, maar het is ook prima. Ik heb altijd op verzoek gevoed en ze heeft er gewoon steeds minder behoefte aan.
Huilt ze dan echt nooit?
Er is een tijdje geweest dat ze ’s middags niet naar bed wou. Borstvoeding geven was dan altijd het antwoord en daarna kon ik haar in slaap wiegen of zelfs gewoon direct wegleggen. Maar sinds dat ze een jaar werd wou ze steeds minder vaak drinken, dus dat bleek op een gegeven moment niet echt de oplossing meer. Toen heb ik haar wel eens in bed gelegd, rustig gezegd dat ze lekker mocht gaan slapen en ben weggelopen. Dan deed ze een harde brul, maar zodra ik de deur dichtdeed pakte ze haar speen en ging liggen. Dus ja, ik loop wel eens gewoon bij haar weg (met de mededeling dat ik ga, dat ze mag gaan slapen) in de hoop dat ze het dan pikt. Soms werkt dit, soms niet. Ik wacht bij haar deur en als ze zeg maar langer dan een paar tellen blijft doorgaan ga ik terug. Oh en jawel; ze was een baby en ze is een dreumes. Die huilen. Maar om van alles en nog wat. Omdat ze de telefoon niet mag, ze is gevallen, ze op haar tong bijt of heel erg moe is.
Conclusie
Wat ik hiermee wil zeggen is: volg je baby. Doorslapen komt wel weer. Ik geloof heel erg in het níet laten huilen van je kleintje. Wij hebben Fiep inmiddels al aardig groot gekregen zonder haar te laten huilen. En nee dat is echt niet altijd makkelijk, want dan ligt ze weer tussen ons in en trekt ze aan je haren. We zitten er soms oprecht overna te denken om alsnog een ledikant in onze kamer te zetten voor die nachten. Derko heeft al een paar nachten op de bank of op zolder geslapen om die reden. Dit kind heeft nabijheid nodig, maar ook ruimte. Je moet haar niet willen knuffelen of vastpakken als ze slaapt. Oftewel: ons bed is te klein. Maar die ene nacht dat zij echt huilt in haar bed en ik op de gang sta te balen (ECHT te balen en te overwegen om het te negeren) denk ik aan wat ik mezelf en haar heb beloofd. Er is gewoon altijd wel iets. En ook al is haar reden: ik wil niet in mijn bed, ik wil bij jou, dat is goed. Die reden is goed genoeg. Ik wil ook heel vaak niet alleen zijn, en ik vraag dan ook om gezelschap. Ze wordt vanzelf groot en op haar 18e ligt ze heus niet meer tussen ons in. Tot die tijd probeer ik me niet druk te maken. Het komt echt vanzelf goed.
Mijn (toch nog) tips
- Inbakeren (tot ze gaan omrollen).
- Wissel met je partner van shift zodat er toch nog een beetje wordt doorgeslapen door een ouder.
- Speen (een ronde ‘knop’) met speendoekje (bijvoorbeeld deze mooie doekjes!) en dan het liefst drie in het bedje zodat ze er altijd eentje vinden.
- Co-sleeper of veilig samen slapen in bed.
- Follow your baby: het komt echt goed. Maar ga er niet vanuit dat ze al heel snel doorslapen. Dit is voor je baby ook helemaal niet nodig. De slaap mag onderbroken zijn. Doet jouw baby dit wel? Bless you!
- Zorg dat je kindje niet te koud slaapt, van de kou worden ze eerder wakker.
17 Comments
Zó herkenbaar 🙌🏻. Mooi beschreven! En goed om af en toe te horen dat er nog hoop gloort als ze weer wat ouder zijn!
5 januari 2019 at 10:08Dankjewel!
5 januari 2019 at 12:42Mooi en liefdevol geschreven! Ik heb vier kinderen en de oudste drie sliepen door ergens tussen 2 en 3 jaar. En we deden het hetzelfde als jullie: voeden op verzoek, niet laten huilen en ‘gewoon’ samen slapen. En nu zijn het echt prima slapers.
5 januari 2019 at 13:32Onze jongste is 11 maanden, drinkt nog zeker drie keer per nacht en ik vind dat helemaal niet erg. Natuurlijk zou ik liever gewoon 8 uur aan één stuk slapen, maar ik weet gewoon dat dit een fase is en dat ze me nodig heeft. En stiekem geniet ik er ook wel van, wij tweetjes in de donkere nacht, terwijl ze vol overgave drinkt. Het is een fase en ooit ga ik dit best een beetje missen…
Prachtig! En dat is zo. Het zijn gewoon zware jaren in het begin. Maar ze slapen uiteindelijk gewoon net als een ieder.
5 januari 2019 at 13:36Mooi geschreven! Vanaf wanneer heb je het speendoekje gebruikt? Vind knuffels e.d. nog beetje eng bij in het bedje. Ons meisje is bijna 4 weken oud.
5 januari 2019 at 13:52Wij deden het al heel vlot! Eerst als losse doekjes en later hebben ze eraan gemaakt. Wel altijd die badatoffendoekjes in het begin ivm de ademende stof
5 januari 2019 at 14:23Precies hetzelfde hier …
5 januari 2019 at 16:14maar dAar kwam nog nachtangsten bij en extreme krampen door allergieen. Dus het niet laten huilen, was het laten huilen in de armen 🙁 en ze wilde helemaal niet getroost worden. Zo slecht voel je je dan!
En voor de next one: co sleeper! Die leuke familie wieg was leuk maar onhandig haha
Oh wat vreselijk lijkt me dat.. Hier ook af en toe een droom ofzo waar ze niet uitkomt. Bah. Maar ik denk dat je alsnog het beste doet!!
5 januari 2019 at 20:22Heel mooi verwoord. Kiind heeft mij enorm geholpen.. mijn baby sliep niet, zelden toch weinig en was een echte boobyholic. Met 2,5 jaar ben ík gestopt met de nachtvoedingen (ja die waren er nog steeds). Nu na 3 jaar zijn er doorslaap nachten (lees: 20-6) en de laatste tijd toch de peuter weer aan m’n bedje. ‘Accepteren kun je leren’ – zeg maar.. we hebben hem nooit laten huilen, tegen alle goedbedoelde adviezen in en afgelopen zomer ging hij ineens zonder ons slapen, alleen een liedje en een kus was voldoende, we hoefde er niet meer bij te blijven. Zó dankbaar! Nu met baby #2 on the way gaan we niets veranderen, wel hoop ik écht écht écht dat het iets anders en makkelijker zal gaan. Ook mijn grenzen en die van mijn man zijn belangrijk, langdurig echt niet slapen breekt je op. Ik hoop dat we weer op een liefdevolle manier de baby kunnen volgen en dat deze zelf bedenkt dat slapen eigenlijk gewoon fijn is!
5 januari 2019 at 20:20Dank voor jouw blog, de herkenning is fijn en geruststellend! Liefs x
Ik hoop ZO voor jullie dat deze baby het slapen wat sneller oppikt! Echt heel erg slopend joh die eerste jaren.. Men..
5 januari 2019 at 20:27[…] is geen fantastische slaper, zoals jullie inmiddels wel weten door onder andere de blog waarin ik je alles vertelde over slapen en het gebrek eraan, maar uitslapen doet ze heel vaak. Een klein bonusje in het slaapsysteem. Ik word dan ook liever […]
13 februari 2019 at 10:59[…] het gebrek aan slaap en doorslapen schreef ik eerder al eens deze blog. Voor nu is dit een prima oplossing. Fiep slaapt deels op haar eigen kamer en deels op de onze. […]
27 februari 2019 at 17:34[…] heb enorm respect voor moeder die het niet huilen volhouden, hulde! En mooie gedachtegangen. Helaas ging het hier iets anders, acceptatie acceptie […]
7 augustus 2019 at 07:35Dit had ik nodig!
30 augustus 2019 at 21:06Mooi stuk! Ik vraag me dan wel af of je haar altijd in slaap hebt gewiegd of dat ze wel zelf in slaap kon vallen?
10 juli 2020 at 10:46In fases: soms sliep ze helemaal zelf in, aan de borst, of wiegend of doordat ik ernaast bleef liggen.
10 juli 2020 at 11:36[…] over de slaapgewoontes van onze destijds dreumes, van haar baby-zijn tot ongeveer 17 maanden. Die blog lees je hier. Samen slapen, doorslapen, het is een van mijn meest gelezen blogs. Doorslapen is nou eenmaal een […]
10 februari 2021 at 19:22