Follow:
Zwangerschap

#1 En toen was ik zwanger

Er was eens een hele gezellige kerstvakantie. En een zekere ochtend waarop ik een positieve test in mijn handen had. Ik had ergens een vermoeden en Derko wist het eigenlijk al zeker. Wat een beetje raar is, want er waren verder totaal geen verschijnselen. Het was gewoon zo’n ‘gevoel’. Dan staat je maar een ding te doen. Ik plas op een stokje, een heel klein plastic ding wat je moet vertellen of de rest van je leven wel of niet gaat veranderen. Nu ben ik helemaal geen held in het plassen op een stokje, dus voor de zekerheid had ik er nog meer in de kast liggen (tip: lekker goedkoop van de action, doen het net zo goed als de digitale van een duur merk). Toen het klaar was snelde ik weer naar de slaapkamer. Ik leg hem naast het bed neer, op het krukje wat we als nachtkastje gebruiken. Ik durf echt niet te kijken. Stel je voor dat het waar is, dat er twee streepjes staan. Serieus, wat dan? Ik zeg tegen Derko dat hij hem maar moet omdraaien en dat ik het dan daarna wel bekijk. Hij draait zich nog een keertje om, veel te nonchalant. Na een paar minuten gaat de wekker af. De drie minuten zijn om. Ik ga helemaal stuk van de zenuwen, ineens kan het zomaar echt zo zijn. Als we het stokje nou lekker laten liggen, dan is er niks aan de hand.

Geen optie. Derko pakt het stokje (wat een man, niet bang voor een beetje plas) en draait hem om. En daar begint het verhaal.

Derko krijgt een grijns op zijn gezicht alsof hij de wedstrijd heeft gewonnen. ‘Hartstikke zwanger’ zegt hij, met nog steeds diezelfde grijns. ‘Niet. Neeeee. Niet. ECHT? Écht? Wat!?’ Ja echt dus. Hartstikke mega zwanger. Twee streepjes. Niks geen tuurtest of fijn lijntje. Twee dikke knalstrepen naast elkaar. Even is het stil. Dit gaat dus gebeuren. We krijgen een baby. Mijn man krijgt een baby (hier kan ik even heel hard om lachen). We krijgen een baby. Wij krijgen een baby. We moeten keihard lachen.

Vervolgens kijken we op de wekker. Ja, het is gewoon tijd om op te staan. Naar je werk te gaan. Terwijl ik weet..

Ik word mama.

Share on
Next Post

You may also like

3 Comments

  • Reply Sietske Brink Riphagen

    Je schrijft leuk Lot! Ook al is het iets waar ik nog niet mee bezig ben vind ik het wel heel leuk om te lezen!😘

    20 april 2018 at 21:10
    • Reply mamalotje

      Thanks! Leuk om te horen siets!

      21 april 2018 at 00:19
  • Reply M A M A L O T J E - Een tweede kindje? - M A M A L O T J E

    […] precies goed, lekker onverwacht en onhandig qua planning en zo moest het ook zijn. Ik schreef in deze blog over mijn eerste gevoelens bij die positieve […]

    10 augustus 2019 at 17:37
  • Leave a Reply